نان

یک نانوا هم هست در شهر "کَله"، شمالِ شمالِ فرانسه، که دیروز از مردم سند اثبات رای دادنشان را می‌گرفته و به‌جایش بهشان یک عدد نان مجانی می‌داده. "نان". هفتاد درصد ساکنین کله رای داده/دادند و دور اول و دوم، انتخاب اولشان همین نماینده‌ی "راست پیشانی‌‌ها" بوده. کله هم همان شهری‌ست که شهره است. که روح و روان مهاجران خانه به دوشِ در راه‌مانده‌ای که صرفا می‌خواهند از آن شهر عبور کنند را "مثله" و آواره می‌کند. مهاجرانی که همه‌چیز باخته‌اند و بیشتر و بیشتر هم می‌بازند و می‌بازند تا آنجا که برای سیر کردن شکمشان، چشمشان به کنسروهای اهدایی تاریخ مصرف گذشته می‌ماند. کابوس است این شهر. من اینجا در این سکوت مرگ‌بار خانه‌ام نشسته بودم و مرد نانوا را می‌دیدم و فریاد می‌کشیدم نان حرمت دارد آقا؛ نکن. اما نانوا خوشحال بود؛ نان مجانی می‌داد.