داشتم کتاب «فرانسه، مسیر‌های آرام»* را ورق می‌زدم که برای یک آخر هفته‌ای یک مسیری انتخاب کنم و بروم برای پیاده‌روی. به یک روستایی در استان ایل دو فرانس برخوردم و موزه‌ی عکاسی که در این روستاست و چند خطی درباره‌ی عکاسی. عکاسی نمی‌دانم و تاریخ هم دوست دارم. برای همین خواندمش. برش هم گرداندم به فارسی.
«تاریخچه عکاسی در فرانسه به سال ۱۸۲۲ باز می‌گردد. در این سال، نیسِفور نیِپس توانست اولین تصویر "هلیوگرافی"، یعنی ظهور و ثبت دائمی عکس با کمک نور خورشیدْ روی ورقه‌ی فلزی پوشیده شده از روغن اسطوخودوس و نوعی قیر، را اختراع کند.
آن زمان، گرفتن عکس از منظره، بیش از هشت ساعت طول می‌کشید. تا اینکه در سال ۱۸۳۴، با تلفیق روش عکاسی نیپس و ژک دَگِر، روش جدیدی از عکاسی ابداع شد که کشف آن کاملا اتفاقی بود: اگر پلاک جیوه‌ای را برای مدتی در معرض بخار ید قرار می‌دادند (تا پلاک نسبت به نور حساس شود و بعد عدسی برداشته شود که تصویر روی پلاک ثبت شود)، این بخارها متناسب با نور دریافتیِ هر بخش از پلاک، به همان قسمت می‌چسبیدند و آرام آرام تصویر روی صفحه نقش می‌بست. عکاسی به این روش تنها پانزده دقیقه زمان می‌برد. چندی نگذشت که در نیویورک حدود شصت استودیوی داگرئوتیپ تاسیس شد. در نمایشگاه‌های کریستال پَلَسِ لندن نیز اولین داگرئوتیپ‌ها به نمایش درآمدند.
از اواسط قرن نوزدهم، پیشرفت و تکمیل این اختراع، به سرعت شگفت انگیزی صورت گرفت.
۱۸۵۸: روستای کوچک بیِوْر که امروز موزه‌ی عکاسی فرانسه در آن واقع شده، صحن نمایش اولین عکس‌های نادار معروف بود. جایزه‌ی او نیز بالا رفتن با بالن بود!
۱۸۶۶: در انبار مهمات جنگی وولویشِ انگلیس، عکس از گلوله توپِ شلیک شده در هوا گرفته شد.
۱۸۶۹: لویی دوکو دو آرون، اولین عکس‌های رنگی را انداخت.
۱۸۸۰: ابداع دستگاه عکاسی‌ای که می‌شد تا ۱۸ عدد عکس را بدون تعویض پلاک گرفت. پلاک‌های این دستگاه بعد از گرفتنِ تصویر، بصورت اتوماتیک به پشت دستگاه می‌رفتند.
۱۸۸۸: ژورژ ایستمن فیلم عکاسی روی کاغذ روغنی را ابداع کرد، بعد روی سلولویید، و بدین ترتیب عکاسی آماتور آغاز شد.»
*La France Des Routes Tranquilles
داگرئوتیپ: اولین روش عکاسی که توسط لویی دگر اختراع شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر